روزگاری شهر ما ویران نبود !

دین فروشی اینقدر ارزان نبود !

صحبت از موسیقی و عرفان نبود!

هیچ صوتی بهتر از قرآن نبود!

دختران را بی حجابی ننگ بود !

رنگ چادر بهتر از هر رنگ بود !

حکم او را عالمی تسلیم بود ....


اینک اما ...

پشت پا بر دین زدن آزادگی است !

حرف حق گفتن عقب افتادگی است !

آخر ای پرده نشین فاطمه (س) !!

کی رسی برداد دین فاطمه (س) ؟!

- دیروز از هرچه بود گذشتیم، امروز از هر چه بودیم!

- آنجا پشت خاکریز بودیم و اینجا در پناه میز!

- دیروز دنبال گمنامی بودیم و امروز مواظبیم ناممان گم نشود!

- جبهه بوی ایمان می داد و اینجا ایمانمان بو می دهد!

و خدا می داند چه گل هایی را دست چین کند...

به گزارش گروه خواندنی های باشگاه خبرنگاران، عمر بن سعد ملعون، پس از شهادت  امام حسین(ع) و یاران بزرگوارش دستور داد جسدهای پلید لشکریانش را دفن کنند؛ اما پیکرهای پاک، مطهر، بی­سر، برهنه و چاک چاک امام(ع) و یاران باوفایش بر زمین بماند. اما مدتی نگذشت که اجساد بی­سر و مطهر شهدا با حضور امام سجاد(ع) و با کمک مردم بنی­اسد شناسایی و به خاک سپرده شدند.

متأسفانه در منابع کهن اسلامی، در روز و چگونگی دفن آن حضرت(ع) و دیگر شهدای کربلا، میان مورخان اختلافاتی وجود دارد؛ در این مقاله سعی شده قولی که از نظر تاریخی و کلامی با انگارهایی شیعی سازگارتر است انتخاب، و بدان پرداخته شود.


بقیه در ادامه مطلب

تو مےتوانے روسرے نصفہ نیمہ ات را هے بردارے و دوباره بزارے………..
.
مےتوانے گاهے بادبزنش کنے …..مےتوانے مانتوے سفید کوتاه نازک چسبان بپوشے تا گرمت نشود….
.
فرض کن اینہا بلد نیستند مثل تو باشند…….
.
فرض کن اینہا عادت کرده اند بہ این پارچہ ے سیاه در این گرما……
.
فرض کن گرمشان نمےشود…. فرض کن تو روشنفکرے و اینہا اُمُّل…
.
.
.
آخر تو چہ مےدانے چادر ترنم عطر یاس در فضاے غبار آلود دنیاست……
.
آخر تو چہ مےدانے حجاب خنکا و زیبایے بہ وجود هر دختر مےنشاند…..
.
تو مےتوانے خوش باشے بہ عرق نکردن در دنیا…………
.
خنکاے بہشت گوارایتان دختران چادرے!…..

امروز(عبور بازماندگان امام حسین ع از قتلگاه)

در کتاب روضة الاحباب مسطور است که چون عبیدالله بن زیاد را آگهی رسید که اهل بیت(علیهم السلام) رسالت به کوفه نزدیک شدند، دیده بانان کوچه و بازار را فرمان داد که مردم کوفه را  مطلع کنند از ورود اهل بیت(علیهم السلام) و هیچکس سلاح جنگ با خود حمل نکند و با اسلحه از خانه بیرون نیاید و ده هزار تن سواره و پیاده از ابطال لشکریان را بر شوارع و کوچه ها و راه ها و بازار گماشت، تا مبادا وقت عبور اهل بیت شهید کربلاء ،شیعیان امیرالمؤمنین(علیه السلام) فتنه انگیزند. سرهای شهداء را که ابن سعد از پیش فرستاده بود، حکم داد که باز برند و بر سر نیزه ها نصب کنند و از پیش روی اهل بیت(علیهم السلام) حمل کنند و به اتفاق اهل بیت شهید کربلاء به شهر بیایند و در کوی و بازار بگردانند تا بر هول و هیبت مردم افزوده گردد. مردم کوفه چون از رسیدن اهل بیت شهید کربلاء آگاهی یافتند، از کوفه بیرون شتافتند و چون ذریه رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) را بر آن منوال نگریستند، های های بگریستند و بسیاری از لشکریان از کردۀ خود پشیمان شده، سرشک از دیده می باریدند.

حسین(ع)بیشتر از آب, تشنه ی لبیک بود افسوس که به جای افکارش, زخمهای تنش را نشانمان دادند وبزرگترین دردش را بی آبی نامیدند.
 ****************************************

یک زن میان محملی , اندر غم و تاب و تب است , این زن صدایش اشناست , ای وای من این زینب است

****************************************

بخشودگی اهل گنه درصف محشر ,  وابسته به یک گردش چشمان حسین است 

**************************************** 

همچو باران که شبی شعله به دریا زده است 

لشکر دشمن از اندام عباس علی جا زده است

****************************************

عباس یعنی ذکر طوفانی مهدی
عباس آوای غزل خوانی مهدی
درک محرم کرده ای دانی چه گویم
عباس یعنی اوج مهمانی مهدی